Genialny numer z przyklejeniem dobrego "darmowego" jedzenia do stołu. Jednak kiedy tak się śmialiśmy, ściągaliśmy na siebie uwagę co najmniej lekko wkurzonych ludzi. Szturchnęłam go łokciem.
-Lepiej dla nas, żebyśmy się stąd zmyli. Inaczej zemszczą się na nas.
Chłopak szybko zlustrował wzrokiem otoczenie, które posyłało mordercze spojrzenia w naszą stronę. Po chwili odwrócił się do mnie.
-Chyba masz rację.
-To chodź- powiedziałam lekko popychając go. Poszliśmy od tego epickiego żartu jak najdalej, co jakiś czas patrząc się, czy nikt z tamtego miejsca nie podąża za nami. O dziwo, nie. Dlatego zatrzymaliśmy się gdzieś jeszcze kawałek dalej po czym oparłam się plecami o drzewo.
-Ciekawe kim jest ten geniusz od dowcipu- spytałam się i siebie i Asaki'ego zastanawiając się.
Asaki?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz